"Άνοιξα τα βλέφαρα μου αργά, λόγω κάποιας απροσδιόριστης αιτίας. Το δωμάτιο γύρω μου ήταν βυθισμένο στην απέραντη γαλήνη, ενώ το φως της ροδοδάκτυλης αυγής τρύπωνε από το παράθυρο μου, γλυκό και γαλήνιο. Έκλεισα τα μάτια μου και ετοιμάστηκα να αποκοιμηθώ ξανά, με ένα αίσθημα απέραντης ζεστασιάς και ασφάλειας να φωλιάζει στην καρδιά μου, όταν οι κωδωνισμοί μιας καμπάνας άρχισαν να διασκορπίζονται εύθυμοι και χαρμόσυνοι επάνω από τις λαγκάδες και τις ρεματιές φτάνοντας μέχρι το δωμάτιο μου, σαν την πιο θεσπέσια μελωδία. Η ψυχή μου ευφράνθηκε και χαμογέλασε. Οι ουρανοί τραγουδούσαν. Ξημέρωνε τοu Αγίου Νικολάου...".
Εικόνες μιας στιγμής. Ειρήνη Φ. Φώτη, 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου