Όταν αναφερόμαστε στον νεορομαντισμό ή νεοσυμβολισμό στην Ελληνική ποίηση, αναφερόμαστε σε ποιητές όπως ο Κώστας Καρυωτάκης, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ο Τέλλος Άγρας, η Μαρία Πολυδούρη κ.α., οι οποίοι μέσω των έργων τους εκφράζουν κατά βάση απαισιοδοξία και μελαγχολία για την απώλεια ιδανικών. Κάνουν στροφή προς το άτομο και βρίσκουν καταφύγιο στην ονειροπόληση περιφρονώντας καταφανώς την κοινωνία. Είναι η λεγόμενη γενιά του '20, καθώς δραστηριοποιούνται κατά τις δεκαετίες 1910-1930, την περίοδο δηλαδή του μεσοπολέμου, ενώ ο επηρεασμός τους από τα ιστορικά γεγονότα και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες είναι αναμφισβήτητος. Στα έργα τους μπορεί κανείς να διακρίνει βαθιά αγωνία, πικρία και απογοήτευση. Η λύτρωση της ψυχής και του πνεύματος μοιάζει να εναποθέτει τις ελπίδες της σε μια αναζήτηση, που απαιτεί την διέλευση μέσα από σκοτεινές, ανεξερεύνητες πύλες, οι οποίες οδηγούν σε έναν άγνωστο και αμφίβολης ανταπόδοσης προορισμό.
Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)
Τελευταίο Ταξίδι
Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.
Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!
Ρόμπιν Τάννερ (1904-1988)
Αγγλικός Νεορομαντισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου