Εικόνες μιας στιγμής.

Είναι το σφύριγμα ενός πλοίου κάπου στην κοντινή αποβάθρα, που κάποιο βαθύ σούρουπο ετοιμάζεται να αποπλεύσει για μέρη μακρινά, θαλασσινά.

Είναι οι ζωηρές φωνές και τα γέλια ενός μπουλουκιού πιτσιρικιών στο πάρκο ενός δρόμου, την στιγμή που κουρασμένος τον περνάς.

Είναι το τραγούδι από το ραδιόφωνο που αντηχεί παράξενα στους τοίχους των ψηλών πολυκατοικιών μιας Αθηναϊκής γειτονιάς.
Είναι ο χαρμόσυνος ήχος της καμπάνας του χωριού κάποια Κυριακή, που το ελαφρύ αεράκι την ταξιδεύει από μακριά αναδεύοντας συνάμα μαγικά την ευωδία του φασκόμηλου με δυο σταγόνες πρωινής δροσιάς.

Είναι οι εικόνες, τα αρώματα, οι ήχοι των στιγμών, που σού θυμίζουν πως κάποτε γεννήθηκες για να κάνεις όνειρα μοναδικά. Πώς άλλοτε όλα εξαρτούνταν μονάχα από τα μικρά, απ' τα απλά, από τα λιγότερο λαμπερά.
Είναι όλα εκείνα που ασυλλόγιστα προσπέρασες και ίσως μερικές φορές ακόμα προσπερνάς.
Είναι η απλότητα, η οποία υμνεί την μεγαλοσύνη, είναι η ζωή που σε χτυπά στον ώμο τρυφερά και σου χαμογελά γλυκά.

Ιούλιος 2020.