Μια και το καλοκαίρι ετούτο πλησιάζει στο τέλος του, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις σκέψεις μου.
Ως άνθρωπος και εγώ του κόσμου αυτού είναι αδύνατον να μένω ανεπηρέαστη απ' όσα γίνονται γύρω μου, από το σκοτάδι που έχει σκεπάσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, από τα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης υπόστασης, από την βεβήλωση κάθε ζωντανού πλάσματος πάνω σε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη.
Και μην αμφιβάλλετε στιγμή ότι η ιερή μητέρα μας, η Γη, είναι υπέροχη ή ότι δεν μας έχει εφοδιάσει με όλα όσα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε αρμονικά και ευτυχισμένα μαζί της ακόμη και στα πιο δύσκολά της. Είναι άλλος εκείνος ο παράγοντας που μας παροδηγεί και μας κρατά μακριά από αυτή την αρμονία, στερώντας μας την επίγεια ευτυχία, και το όνομά του, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι "στρεβλός άνθρωπος" ή "τυφλός άνθρωπος". Μπορείτε, βέβαια, να τον ονοματίσετε όπως αλλιώς επιθυμείτε εσείς.
Ο ανθρώπινος αυτός παράγοντας αποτελείται από άτομα, που αν και γεννήθηκαν ιερά, φέροντας τον Θεό μέσα τους, όπως άλλωστε όλοι μας, έχασαν σε κάποιο σημείο της ανάπτυξής τους, για κάποιο λόγο τον οποίο δεν θα αναλύσουμε εδώ, δύο από τις τρεις υποστάσεις τους, την πνευματική και την ψυχική και απέμειναν μονάχα με την υλική.
Όντας απογυμνωμένοι από την κύρια ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, τα άτομα αυτά δεν μπορούν πια να αναγνωρίσουν την αποκοπή τους από τον θείο χαρακτήρα της πραγματικής τους φύσης, μήτε μπορούν να αναγνωρίσουν τη σταδιακή απώλεια των συναισθημάτων τους και των πνευματικών τους πόρων. Επομένως, ευρισκόμενοι πλέον σε τέτοιου είδους "αναπηρία", γίνονται περισσότερο επιρρεπείς στα πάθη τους, τα οποία αδυνατούν να ελέγξουν με αποτέλεσμα να καθίστανται ολοένα και πιο πολύ έρμαιο των επιθυμιών τους, μπορώντας μονάχα να γεύονται τις έντονες εμπειρίες τής ύλης που προσφέρονται με την υλοποίηση ετούτων των επιθυμιών. Όσο, όμως, αυτό συμβαίνει, τόσο εξαρτώνται από τα πάθη τους και τα αποζητούν μανιωδώς, φτάνοντας στο τέλος σε ένα σημείο όπου είναι πλέον αδύνατο να αποδεσμευτούν από αυτά ή να επιστρέψουν στην προηγούμενη ανθρώπινη κατάστασή τους. Τότε αρχίζουν να πιστεύουν ότι μόνο αυτή η πραγματικότητα υπάρχει, απορρίπτοντας οτιδήποτε σχετίζεται με την πνευματικότητα ή την ψυχική ανάπτυξη. Δεν κοροϊδεύουν μονάχα το θείο και την πνευματική υπόσταση της ίδιας της ζωής, αλλά διαπράττουν εναντίον τους επανειλημμένες ύβρεις, ενώ προσπαθούν με δόλιους τρόπους να επιβάλλουν στους γύρω τους την ιδέα ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από την ύλη.
Και αν τα πράγματα έμεναν εκεί, θα ήταν μικρό το κακό για τους λοιπούς ανθρώπους. Ωστόσο, δεν μένουν εκεί, μια και ετούτα τα "τυφλά" άτομα, ως πλήρως εξαρτώμενα από τα υλικά πράγματα, εξελίσσονται, όπως είναι φυσικό, πολύ περισσότερο στο πεδίο της ύλης. Θα φέρω ένα παράδειγμα για να κάνω το θέμα περισσότερο αντιληπτό.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο ανθρώπους, τον έναν "τυφλό" και τον άλλον όχι, που τους χαρίζονται 1000 ευρώ. Το πιο πιθανό είναι ο πρώτος να τα κρατήσει για τον εαυτό του, καθώς πρέπει να ικανοποιήσει με διάφορους τρόπους την εγωιστική υλική του υπόσταση, ενώ ο δεύτερος θα τα μοιράσει με ποικίλους τρόπους προς τρίτους, αφού μόνο έτσι θα ευχαριστηθεί η ψυχή και το πνεύμα του. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ο "τυφλός" να έχει ακόμη τα 1000 ευρώ, έστω κι αν τα ξόδεψε προς προσωπική ικανοποίηση σε διάφορα πράγματα ή επενδύσεις που θα επιστραφούν με κάποιο άμεσο ή έμμεσο τρόπο στον ίδιο, ενώ ο δεύτερος θα έχει μηδέν ποσό στην τσέπη του, γιατί μοίρασε τα χρήματα σε αγαπημένα πρόσωπα ή βοήθησε συνανθρώπους του με μεγαλύτερη ανάγκη από εκείνον, όπως τον καθοδήγησε η συνείδησή του να πράξει.
Πάρτε τώρα αυτό το απλό παράδειγμα και εξελίξτε το με το μυαλό σας προς διάφορες κατευθύνσεις και με μεγαλύτερες ποσότητες.
Σε πιο συμπέρασμα άραγε καταλήγετε; Όσο πιο πολλά υλικά αγαθά, τόσο πιο πολλή δύναμη στην κοινωνία, όσο πιο πολλή δύναμη στην κοινωνία, τόσο πιο μεγάλη "σπουδαιότητα" ανάμεσα στους ανθρώπους, όσο πιο μεγάλη "σπουδαιότητα" τόσο πιο υψηλή θέση και όσο πιο υψηλή θέση τόσο πιο ισχυρή εξουσία.
Αυτό, λοιπόν, είναι το πρόβλημα σήμερα κατά την άποψή μου. Άνθρωποι "τυφλοί", απογυμνωμένοι από πνευματικά και ψυχικά στοιχεία, απόλυτα συνδεδεμένοι με την ύλη, την οποία αναγνωρίζουν και προσκυνούν καταπώς ο πιο ένθερμος ειδωλολάτρης, δεν διστάζουν να πατούν πάνω σε άλλους ανθρώπους για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουλήσουν όπλα τα οποία θα σκοτώσουν χιλιάδες παιδάκια και μανάδες, φτάνει κάτι τέτοιο να τους προσφέρει οποιοδήποτε κέρδος (άρα εξουσία), δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να δουν τους άλλους σαν αντικείμενα και αριθμούς και όχι ως ανθρώπινες υποστάσεις προκειμένου να ευχαριστήσουν το τεράστιο "εγώ" τους, το οποίο πιστεύουν ότι είναι μοναδικό, ξεχωριστό και ανώτερο. Επιπροσθέτως, μια και δεν υφίσταται πλέον μέσα τους κανένα ίχνος συναισθήματος, δεν υπάρχει και κάτι το οποίο δύναται να ανακόψει την τερατώδη επιδρομή τους, ενώ πρωτίστως δεν διαθέτουν ντροπή. Κατά την γνώμη μου, η ντροπή είναι το βασικότερο από τα συναισθήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς αυτή μας σταματά και αποτρέπει τις αναξιοπρεπείς πράξεις απέναντι στους γύρω μας. Ντρέπεται κανείς ενώπιον του εαυτού του να βλάψει έναν άλλον συνάνθρωπό του, να κάνει κάτι το εγωιστικό, να φερθεί αγενώς στον διπλανό του, ντρέπεται όταν παύει να είναι άνθρωπος.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να θυμίσω σε όλους μας ένα πράγμα. Ο καθένας από εμάς γεννήθηκε μοναδικός (μια από τις πολλές αποδείξεις γι' αυτό είναι τα δακτυλικά μας αποτυπώματα) και εφόσον από το "εργοστάσιο" του Θεού ή του Σύμπαντος (πείτε το όπως θέλετε) βγήκαμε μοναδικοί, ποιος δίνει την εξουσία σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων να το αμφισβητήσει αυτό, να αναπτύξει την ιδέα της ανωτερότητας για τον κύκλο της και να θεωρήσει τους υπόλοιπους υποδεέστερους;
Η λύση, επομένως, έναντι ετούτης της λαίλαπας που λυμαίνεται τον κόσμο μας είναι να αντιστεκόμαστε σε εκείνους που μας προσβάλλουν, σε εκείνους που προσπαθούν να μας επιβάλλουν το δικό τους θέλημα, να αντιστεκόμαστε σε κάθε αλαζονική έκφραση ανωτερότητας, να χλευάζουμε την επίδειξη των υλικών αγαθών, να επιθυμούμε μονάχα την μόρφωση και να επιδιώκουμε να αποκτήσουμε αρετές. Και πάνω απ' όλα πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε μοναδικοί, όχι γιατί το αποφάσισε για εμάς κάποιος ανθρώπινος νους, αλλά γιατί αυτή η μοναδικότητα μας χαρίστηκε από μια δύναμη υπεράνω του υλικού κόσμου. Έτσι, κανείς δεν διαθέτει το δικαίωμα να περιορίσει την ελευθερία μας, να μας χειραγωγήσει και να μας μετατρέψει σε εργαλείο των ιδιοτελών βουλήσεών του.
Γεννηθήκαμε ελεύθεροι, ας φροντίσουμε, λοιπόν, να παραμείνουμε ελεύθεροι και να πεθάνουμε ως τέτοιοι.
